kelime bankaları zaman zaman bazı kelimeleri kredi olarak ya da çekilişle ödül olarak dağıtırdı kelime bankalarından ödünç kelime alan ve iade edemeyenler borçlarını ödeyene kadar her işte çalıştırılır ya da uzak tesislere denek olarak gönderilirdi.........yetkililerin bilgisi dahilinde karaborsada kelime satışı yapan kelime tefecileri vardı onlardan borç kelime satın alanlar karşılığında güvence olarak çocuklarından birini çocuğu yoksa bir yakınını karaborsacılara rehin vermek zorundaydı...kelime tefecileri kelime karşılığında ellerinde tuttukları rehineleri istedikleri gibi kullanma hakkına sahiptiler...kelime güvenlik güçleri hemen her noktada insanları denetliyor kaçak ya da zamanında iade edilmemiş ödünç kelimelerle yakalananlar kelime nöbetçileri ile konuşma bekçileri tarafından kelime kaçakçısı ilan edilerek sert bir şekilde cezalandırılıyordu.......kelime borsalarına elindeki kıymetli kelimeleri yatırıp daha çok kelime kazanan varlıklı bir kesim de vardı bu kişilerin kelime kasalarında artık hatırlanmayan birçok kelime bulunuyordu.....yabancı kelime piyasası da bu kesimin elindeydi böylece kendilerini ifade etme fırsatları artıyordu çünkü yabancı kelimelerin çoğu birden fazla anlam içerdiği için bozdurulduklarında daha fazla kelimeye sahip olunabiliyordu ayrıca yabancı kelimelerden anlayanlar pek fazla olmadığı için kelime muhbirlerinin denetimlerinden kaçınabiliyorlardı......diğerleri hayatını sürdürebilmek için kendince çözümler üretiyordu ki çekirdek aileler için işler biraz daha kolaydı onlar ellerindeki kelimeleri ortak hesapta toplayıp bir kelime bütçesi yaparak ay sonunu getirebiliyorlardı....elde olmayan kelimelere riskli girişimlerle erişmek yakalanmayı göze almak demekti yine de tehlikeyi göze alanlar çoktu...hesabında kelime kalmayanlar hayatta kalmak için devamlı borç kelime alıyordu.....ekmek kelimesi olmayanlar ekmek alamıyor aşıklar aşkını söyleyemiyordu... serbest bırakılan ilgeç bağlaç ve bazı belirteçler dışında görev süresince kullanılıp iş bitiminde teslim edilen ödünç kelime fişleri üzerinden sürdürülen konuşmalardan ayrı ayaküstü yapılan her konuşma birkaç kelimeyi geçmezdi kimileri çalıştığı yerden bir iki kelimeyi dışarı çıkarmaya cesaret edebiliyordu sıkışanların her zaman kelime bankasından borç kelime alma hakkı vardı fakat bankadan borç alıp geri ödeyemediğinde kitap imha ekibinde çalışmak gibi istemediği işleri yapmak zorunda kalıyorlardı........alışveriş yerlerinde satın alma birimi olan kelimelerin iletişimde kullanılmasını önlemek için alışveriş süresi sınırlandırılmıştı.......gözlerden duruşlardan nefes ritimlerinden iç çekişlerden türettikleri yeni dillerini korumaya hevesliydi insanlar ama ne yaparlarsa yapsınlar sohbet için ne zaman ne kelime bulabiliyorlar bulduklarında da kelime güvenlik bürosu tarafından hemen her yerde izleniyorlardı.....sonunda insan sesinden arınmış sadece şehir gürültüsünün duyulduğu tümüyle sessiz bir düzende yaşamaya alıştılar....evleri ellerinden kolaylıkla alındı çünkü dillerinde evlerini koruyacak kelimeleri yoktu önce sokaklar sonra caddeler sonra da şehrin tüm meydanları kalabalıkları uzak tutmak için adım adım yok edildi görülmemiş bir şehir planlamacılığıyla insanlar birbirleriyle rastlaşmadan aynı sokakta aynı binada birbirlerine hiç değmeden yıllar boyu yaşadılar......binalar bu yeni planlamaya göre yeniden inşa edilmek üzere defalarca yıkıldı yıkım kararlarına karşı duracak kelimeleri olmayan insanlar evsiz kalıp istemedikleri evlere taşınmak zorunda kaldılar sevdiklerinden ayrıldılar aileler parçalandı ve geride bırakılmış eşyalar gibi sokaklara atıldılar........her şey herkesin gözünün önünde yaşandı şiddet gördüler aç kaldılar ama bunlar karşısında tek kelime bile edemediler hastalandılar hastaneye ulaşamadıkları doktorla konuşamadıkları ilaç alacak kelimeleri olmadığı için öldüler kalanlar gerekli kelimeleri satin alamadığından sevdiklerini ortada bırakmak zorunda kaldılar hayat sürekli açlık sürekli yoksulluk ve sonsuz bir boşluğa asılı uzun bir sessizlik oldu....................